1 Şubat 2012 Çarşamba

the tsunami and the cherry blossom

felaketten sonra açan çiçekler, dünyanın her köşesinde ve herhangi bir zamanında insana umut veriyor. üç yıl önce sözlüğe yazmış olduğum ve o zamanlar sadece bir kurgudan öteye gitmeyen evlat acısında da aynı noktaya odaklanmışım nedenini bilmeden. badem ağacı demişim, bu japonya'da kiraza dönüşmüş: acıları, daha başıma gelmeden çekmeye başlamışım. belki de o yüzden bu kadar güçlüyümdür.


"badem ağacına dönüşen oğullarının altında otururken, beyaz çiçeklerin arasında kuşların sesi geldi kulaklarına. kuş yuvası bile vardı bir tane küçüğünden, oğulları başkasına hayat verirken, hayatta olanların kendisi için hayattan vazgeçmesini istemiyordu belli ki. ağacı izlediler saatlerce, kuşlar geliyordu, etrafında kelebekler uçuşuyordu. oğulları, koca ovanın tek ağacı olarak, tüm kuşlara kucak açıyordu."

1 yorum:

lou dedi ki...

mis gibi de kokar