bu, ileride bir günde yaşamaya başlayıp belli bir süre sonunda da yaşamaktan vazgeçeceğim ev. fotoğraf da, ben yaşayıp evi terk ettikten yaklaşık on altı sene sonra çekilmiş. oysa ben yaşarken pırıl pırıl yapmıştım, pencerelerin önünde petunyalarım bile vardı. çivit mavi doğramalar, güneşi yansıtan beyaz duvarlar, vernikli kapı ve gün batışına balıklama atladığım terasım. kitaplardan hazinem vardı evin içinde duvar yerine. sabah erkenden kalkıp köyde dolaştıktan ve ileride içinde yatacağım kaya mezarını ziyaret edip gelecekteki ölü bedenime fatiha okuduktan sonra basamağında otururdum. güzel günlerdi, o korkunç felaket gelmese her şey sonsuza dek devam edecekti ama olmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder